Mijn naam is Riny Simons en ik ben sinds september 2020 getrouwd met Gerjan de Groot.
Uit een eerder huwelijk heb ik 2 dochters en ook 4 kleinkinderen. Wij zijn woonachtig in het Limburgse Echt.

Sinds mijn geboorte had ik heel veel last van eczeem en vanaf mijn 12e kreeg ik veel last van mijn astma. In mijn 18e levensjaar ben ik voor het eerst opgenomen in het toenmalige Hornerheide (tegenwoordig CIRO genaamd in Horn). Hier heb ik met tussenpozen 3 keer mogen verblijven. Op mijn 30e werd ik voor het eerst moeder en toen mijn dochtertje 5 maanden oud was moest ik voor 4 maanden opgenomen worden. De artsen wilden in die periode al dat ik richting het Nederlands Astmacentrum Davos (NAD) zou gaan maar dat zag ik toen niet zitten omdat mijn dochtertje zo klein was. Na mijn opnamen die wel heel zwaar waren, met heel veel prednisongebruik ging het tot ieders verbazing steeds beter met de astma. Drie jaar later beviel ik van een 2e dochter en ook in die periode bleef het goed gaan. Ik was zo blij dat ik gewoon alles met mijn kinderen kon doen wat ik graag wilde, ook kon ik mijn favoriete sport handballen weer gaan uitoefenen weliswaar op een lager niveau, maar toch was ik hier heel blij mee.

Dit ging zo vele jaren goed totdat de klachten langzaam weer steeds erger terug kwamen. In deze periodes lag ik om de twee/drie maanden enkele weken in het ziekenhuis. De longarts die ik toentertijd had wist het ook niet zo goed meer, hij had me al zo lang onder behandeling en kende mijn astma verleden goed. In 2014 ging hij met pensioen en kreeg ik een nieuwe jonge longarts en deze zei ik denk dat we je toch naar Davos (NAD) moeten laten gaan, zo gezegd zo gedaan. Alles werd in 2015 aangevraagd en ik kon zonder problemen met de zorgverzekering afreizen naar Zwitserland. Eenmaal in het NAD aangekomen moest ik eerst heel goed acclimatiseren en letterlijk op adem komen. Het was een opname met veel ups en downs, na 12 weken kon ik weer naar mijn kinderen toe maar mijn astma was nog niet onder controle dit was mede te danken aan de slechte start in begin van mijn opname. Een jaar later jaar heb ik, samen met mijn longarts, besloten om nogmaals een aanvraag te doen om te revalideren in Davos ook deze werd zonder problemen door de zorgverzekering goedgekeurd. Zo kwam het dat ik binnen het jaar voor de 2e keer weer boven op de Toverberg stond. Deze opname ging me beter af en na 12 weken kon ik weer inspanningen leveren zonder gelijk naar adem te hoeven happen.

In de jaren 2019 en 2021 verbleef ik weer in Davos totaal ben ik er nu 4 keer geweest. Het valt me telkens zwaar om er naar toe te gaan maar ik weet dat het me veel opbrengt als ik er ben. Je leert er goed met je astma om gaan door wat de behandelaars je vertellen maar ook door de verhalen van de medepatiënten. Deze medepatiënten zijn vaak zo veel waard en daar trek je je dan ook aan op. Bij mijn laatste opnamen gingen we met ons drieën weg vanuit Schiphol, één van de dames had ik in 2015 al ontmoet dus dat was wel fijn en gezellig. We hebben samen veel dingen besproken en ook hebben we veel samen gelachen ook dat helpt je verder tijdens je revalidatie (Mieke en Nienke) bedankt dat jullie er ook voor me waren tijdens deze opname. Na 8 weken zat het er dit keer op ik had mijn doelen maar gedeeltelijk behaald, mede door de verkorte opname kon ik mijn prednisongebruik niet zover afbouwen als ik gewild had. We hebben wel paar keer proberen om af te bouwen maar dan speelden mijn longen een spelletje met me en protesteerde tegen zodat de prednison weer omhoog ging. Al met al was ik toch blij dat ik mijn doel om voor de eerste keer de Davosersee rond te lopen had gehaald, weliswaar deed ik er naar mijn inziens wat lang over maar wat was ik trots op mezelf dat ik dit had volbracht. Bij thuiskomst was het weer even wennen aan de Nederlandse lucht en moet je toch weer even rustig aan doen, maar deze tijd kreeg ik niet want toen ik 2 weken thuis was kreeg mijn schoonvader, die in Kampen woont, een hartstilstand en dat betekende voor mijn man en mij dat we regelmatig op en neer naar Kampen moesten reizen wat erg zwaar en vermoeiend was. Na een week zijn we toen maar daar gebleven zodat we de laatste dagen van zijn leven dicht bij hem waren. Toen deze vervelende periode voorbij was kon ik weer aan mijn eigen herstel gaan werken totdat ik corona kreeg, ook dat heeft me wel weer een stuk achteruit geworpen momenteel gaat het weer de goede kant op met af en toe wat plaagstootjes van mijn longen maar ja dat hoort er nu een maal bij en daar kan ik vrede mee hebben.

Al met al ben ik ontzettend blij dat het astmacentrum in Davos er nog steeds is en als het weer nodig is zal ik er weer voor kiezen om daar mijn behandeling te volgen. Ik ben er van overtuigd dat het voor veel ernstige astma patiënten de beste plek is om letterlijk weer op adem te komen.

Groetjes,
Riny Simons