Mijn naam is Fokko van der Leest, ik ben getrouwd met Karin en woon in het mooie Drentse dorp Roden. Als ik terug kijk dan heb ik al astmaklachten sinds mijn vroege kindertijd. Maar ik weet pas sinds ongeveer 2008 dat ik astma heb. Toen is het vastgesteld door een longarts. In mijn vrije tijd doe ik graag aan wandelen, lezen, fotograferen, joggen en muziek maken (amateuristisch aanrommelen kun je het noemen, er is op dat vlak nog veel te leren, maar dat is leuk).

In 2012 ben ik voor de eerste keer in het NAD opgenomen geweest. Dat heeft me ontzettend goed gedaan. Het ging zo’n 6-7 jaar goed. In de zonnige helft van het jaar kon ik het joggen opbouwen en kon ik mijn astma relatief goed onder controle houden. In 2022 ben ik voor de tweede keer naar het NAD in Davos doorverwezen door mijn longarts. Er zijn tegenwoordig contracten met veel verzekeraars, in dit geval waren er voor mij geen problemen om aangemeld te kunnen worden. Mijn belangrijkste doel voor deze opname was de prednisolon afbouwen naar nul. Ik had erg last van de bijwerkingen van meer dan een jaar lang onderhoud prednisolon. Gelukkig is dat doel gehaald.

Verder had ik deze doelen gesteld: Ik hoopte weer te kunnen wat ik in 2012 kon, een lange wandeling naar de bergtop en de Davosersee rond joggen. Ik heb hoge doelen gesteld, met de opmerking dat ik die doelen aan zou passen als die niet haalbaar zouden blijken te zijn. Daar zou ik niet zo veel moeite mee gehad hebben. Ik ben inmiddels ook 10 jaar ouder dan in 2012 natuurlijk. Door de schone lucht in Davos en door het afbouwen van de prednisolon kon ik daar al snel conditie opbouwen. De Davosersee rond joggen heb ik op de loopband in de fitnessruimte gehaald: 4,2 km zonder pauzes, daarmee vind ik dat dat doel behaald is. En op een zonnige dag in het weekend ben ik vanuit de kliniek naar de top van de Rinerhorn gelopen en weer terug. Dat was een zware tocht, vooral het laatste stuk naar de top, maar mijn doel was gehaald. Alle doelen gehaald en een toptijd wat gezelligheid en vriendschappen betreft in het NAD, dus ik ben dik tevreden.

De behandeling in het NAD was geweldig! De behandelaren en verpleging hebben alle tijd voor iedereen en er wordt in samenwerking met jou gedacht over herstel in Davos en hoe je in Nederland zo goed mogelijk verder kunt met je astma-klachten. Hier heb ik echt veel aan gehad en de contacten met behandelaren en verpleging waren erg prettig. Voor mijn vrouw heeft een opname van mij in Zwitserland twee kanten. Het is vervelend om je partner 8 week te moeten missen. Aan de andere kant gunde ze me deze opname heel erg omdat ze zag dat het nodig was.

Op het moment van schrijven is het vrijdag, de laatste programmadag in Davos. Zoals gezegd ben ik erg tevreden met wat ik hier bereikt heb. Ik ga prednisolon-vrij naar huis, mijn benauwdheidsklachten zijn sterk verminderd en mijn conditie verbeterd. Ik hoop dat ik er in Nederland weer jaren tegenaan kan. Zondag gaat onze groep naar huis. In Nederland zal rook van houtkachels en vuurkorven, net als de afgelopen jaren, weer de factor zijn die mijn longklachten zullen verergeren.

Nu ik een stukje mag schrijven zal ik meteen de gelegenheid nemen om mijn mening hierover te geven. Ik vind dat omwonenden op zijn minst een beetje, maar het liefst heel goed beschermd moeten worden tegen de schadelijke rook van houtvuren. Ik vind ook dat organisaties als Longfonds en VND moeten communiceren dat de huidige situatie niet acceptabel is. Niet “het is nu eenmaal zo”, maar communiceren dat het anders moet en wat er anders moet. Dat mis ik nog wel. Dat omwonenden helemaal niet beschermd zijn tegen de schadelijke rook vind ik onacceptabel. Als longpatiënten steeds de gebeten hond zijn vind ik dat patiëntenorganisaties voor hen in de bres moeten springen.

Nu mijn conditie weer verbeterd is ga ik weer proberen die op peil te houden in Nederland, Ik zal ook meer rust inbouwen. Mijn valkuil is dat ik vaak te veel wil doen. Tip van Fokko. Zoek mensen op waar je je goed bij voelt.

Fokko van der Leest