Benauwd van beslissing Den Haag

Paniek onder astmapatiënten in Nederland, nu zorgverzekeraars behandelingen in het Zwitserse astmacentrum Davos willen schrappen. Astmapatiënt Math Willems uit Holten: ,,Zonder Davos was ik er niet meer geweest.”

Zes keer is Math Willems (57) opgenomen in het astmacentrum Davos in Zwitserland. Herinneringen aan die tijd hangen, naast de dure luchtverfrisser, aan de muur in de woonkamer. Een tijd die de gezondheid en het leven van de geboren Limburger compleet heeft veranderd. Het hooggebergte heeft hem fysiek en psychisch meer dan goed gedaan.

,,Als je daar anderhalf jaar zit, dan krijg je ook tijd om creatief bezig te zijn”, reageert hij wijzend naar het grote kunstwerk boven de bank. Een indiaan geschilderd op zijde. Gesigneerd met Davos. ,,Als ik weer naar Zwitserland moest, dan hoorde ik in mijn omgeving vaak ‘och, ga je weer lekker op vakantie?’ Maar mensen begrijpen niet dat het van levensbelang is. En je zit er niet een paar weken, je verblijft er maanden om aan je conditie te werken en medicatie te verminderen. Toen ik na de eerste keer terugkwam, kon ik weer sporten, was van de prednison af en afgevallen.”

Pufje
Math is met astma geboren. Als kind ziet hij het ziekenhuis vaker dan de schoolklas. Met gym kan hij niet meedoen. Voetbal is nog net haalbaar, maar dan als keeper. ,,Met een pufje naast me in de goal, want als ik eruit moest rennen had ik dat meteen nodig”, vertelt hij met een glimlach.

Wanneer Math 14 jaar is, gaat het fout. Hij krijgt een heftige aanval tijdens zijn slaap. ,,Ik gooide daarbij per ongeluk mijn bedlampje om. Mijn ouders hoorden het. Ze stormden naar binnen. Ik was al blauw aangelopen. De volgende dag werd ik wakker in het ziekenhuis. Die lamp is mijn redding geweest.”

Math is even stil. ,,En dan sukkel je door met medicijnen”, vervolgt hij. Na een verblijf in een kliniek op de Klokkenberg besluit de longarts dat Math beter af is in hooggebergte. Op zijn achttiende verjaardag, in 1979, wordt hij op de trein gezet naar Zwitserland.

,,Ik had nog nooit van Davos gehoord. Maar toen ik daar aankwam, je merkt het meteen. De ijle lucht, geen stofmijt, veel meer zuurstof. Er staat een team klaar van longartsen, fysiotherapeuten, psychologen. Anderhalf jaar moest ik blijven. Daarna voelde ik me als herboren. Je ligt echt niet op een balkonnetje uit te rusten. Het is keihard werken. Dagelijks sporten in de buitenlucht. Weer of geen weer. Bij 10 graden onder nul niet. Dat doet pijn aan je longen.” Math moet nog een paar keer terug naar het centrum. Sinds 2009 is hij ‘Davosvrij’.

Handtekeningen
Ook de verhuizing van Maastricht naar Holten, waar hij nu tien jaar woont, doet hem goed. In zijn jaszak draagt hij nog wel altijd een pufje. Maar waar Math het enorm benauwd van krijgt, is de genomen beslissingen in Den Haag. ,,Zonder enig onderzoek te raadplegen, wordt er in een spoeddebat gezegd dat behandelingen uit het pakket gaan”, reageert hij aangedaan. ,,Vrienden van mij zeiden nog ‘dan leven we niet lang meer’. Maar wij, leden van vereniging Nederland-Davos en longartsen, geven de stijd niet op. We hebben handtekeningen in Den Haag overhandigd en brieven geschreven. Als je niet in Davos bent geweest en ziet wat daar gebeurt, kun je je niet voorstellen hoe het is om astmapatiënt te zijn. Het is van levensbelang. Dat moet het zorginstituut inzien.”

Bron: De Stentor